اسحاق حمایتی:اقتصاد مبتنی بر کشاورزی و صیادی مردمان گمیشانی سالهای زیادی است که ثابت مانده است.
حدود یک دهه خشکسالی های پی در پی و بصرفه نبودن کشاورزی باعث شده که اقتصاد شهر و شهرستان بصورت نیمه ورشکست شده و تنها گزینه دیگر که اقتصاد شهرستان به آن وابسته است صیادی میباشد که آنهم حدود یک دهه میتوان گفت به کل نابود شده و دیگر با گرانی بنزین و تلفات و خطرات جانی و مالی دیگر هیچ ارزشی ندارد و میتوان گفت که حدود یک دهه است اقتصاد شهرستان گمیشان و مخصوصا شهر گمیش تپه دیگر کاملا فلج شده است.
چندین دهه است که غوغای میگوی گمیشان صحبت هر محفلی شده و در تمام تریبون ها به عنوان راه نجات شهر عنوان میشد ولی همگان دیدن که جز اینکه تعداد انگشت شماری از جوانان با بیگاری و حداقل دستمزد کارگر بشن هیچ عایدی برای شهر و شهرستان نداشت و باز هر آنچه سود بود به جیب سرمایه داران مرکز نشین و دیگر استان ها شد.
حالیکه یک گنج آشکار ولی ناشناخته را میتواند جایگزین مناسبی برای بخشی از اقتصاد این ترکمنهای غیور باشد . گنجی که در لابلای کوچه های شهر گاه از بین افق خود را به رخ میکشند و قلقلکی به ذهن های کنجکاو هدیه میدهند.
چند سالیست که آوازه اقتصاد مبتنی بر گردشگری در تمامی نطقهای مسولین ما خود نمایی میکند اما دریغ از عملی شدن این اقتصاد در جوامع محلی نیازمند کمک به اقتصاد به نوع های مختلف.خانه های تاریخی گمیشان یکی پس از دیگری بدلیل عدم توجیه مناسب اقتصادی برای مالکینش به ساختمانی متروکه بدل میشوند یا بدتر از آن تبدیل میشوند به مزبله و ...
اگر از هر فرد مسافری که به گلستان وارد میشود معروفترین توصیف قومیتی گلستان را بپرسیم بی درنگ نام « ترکمن » را بر زبان خواهد راند ولی از این فراگیری نام تنها چیزی که عاید ترکمن نشین ترین شهر گلستان می شود تعداد اندک بازدید کنندگان است از فرهنگ قومیتی غنی آنها و بافت تاریخی بی نظیرشان.
روز گذشته مسئول موزه مردم شناسی گمیشان آمار بازدید در تعطیلات نوروزی را چیزی کمتر از 150 نفر اعلام کرد که غمی سنگین را بر دلم نشاند. همسایه جنوبی این شهر که آوازه ای بسیار بیشتر دارد با یک بازارچه و دریایی عقب نشسته در کناره نگین خزر « آشوراده » بسیار پر نعمت تر است ولی از این حجم گسترده مسافران وارد شده به ترکمن صحرا گمیشان باز هم غریب است و بافت تاریخی اش مظلومتر.
دیدگاه‌ها