معنای وحدت و تفرقه درمیان عوام و خواص

ترکمن سسی - امان محمد خوجملی: بحث وحدت و تفرقه درمیان جوامع، درمیان مردم، عام و خاص، از دیر زمان بوده و هنوز هم هست.

همیشه هم درهنگام شکست و هزیمت نمایان می شود و خود را نشان می دهد. هرکس هم به فراخور حال خود چیزی را می گویند و آه و ناله می کنند و می گذرند که چرا چنین شده است. اگر وحدت داشتیم چنین نمی شد و تفرقه باعث چنین کاری شده است. آیا می شود جامعه ای پیدا کرد که در آن اختلاف و تفرقه نباشد و تفرقه و اختلاف ریشه کن شده همه به وحدت رسیده باشند؟ گمان نمی کنم چنین باشد.

 پس راز موفقیت جوامع پیشرفته در چیست که به مشکلات فائق می آیند ولی ما نمی توانیم. شاید آنها وحدت را در کثرت می بینند. در مرحله مقدماتی کثرتها را بیان و منتشر می کنند و درعین برسمیت شناختن کثرتها و اختلافات راه حلی برای وحدت پیدا می کنند تا مورد پذیرش همه باشد که مورد عمل قرار گیرد. اینهم از طریق قانون اساسی و به تبع آن میثاق نامه ها و اساسنامه ها و مرامنامه ها و بخشنامه ها وآیین نامه و قوانین و مقررات مکتوب و مصوب می باشد که کارها را در ریل عملی قرار می دهد. به این ترتیب وحدت در میان خواص و روشنفکران و اندیشمندان و متفکران دیرتر و در زمان بلندتری صورت می گیرد ولی عملی تر، شدنیتر و کارگرتر و موفقتر است.

 اما وحدت در میان عوام آسانتروراحت تر صورت می گیرد ولی به راحتی وآسانی هم ازبین می رود. چون پایه و اساس مشخصی جز احساسات و عواطف ندارد. هر کاری مبنای محمکتر وپایه واساس علمی نداشته باشد، نمی شود به قوام و دوام آن دل بست و امیدوار بود.غربیها اول خوب فکر می کنند و پایه و اساس را محکمتر بنا کرده و خطرات و موانع را خوب پیش بینی می کنند و بعد دست بکار می شوند. اما ما در ایران و در منطقه خودمان اول شروع و بعد فکر می کنیم و چون در جریان عمل پایه و اساس مکتوب و محکمی نداریم گرفتار درگیری و ناسزا گویی به یکدیگر می شویم. دقیقاً هم نمی شود ارزیابی کرد که چه کسی حق می گوید و چه کسی ناحق. چون یکی دوبارهم پیروزی به دست می آوریم فکر می کنیم این راه شفاهی همیشه می تواند جوابگو باشد و فکر سالهای بعد با یک راه مکتوب را فراموش می کنیم.

 البته در این خصوص نمی شود کسی را سرزنش و ملامت کرد نیروهای سنتی چنین هستند چون وضع روشنفکران و نواندیشان هم  بهتر از نیروهای سنتی نیستند. ما علیرغم ادعاهای فراوان و جلسات مکرر و طولانی آنهم با افراد خوشفکر و همفکر نتوانستیم به شورای شهر لیست بدهیم. این نشان می دهد که همفکری شرط لازم است اما شرط کافی نیست. علاوه بر همفکری شرایط دیگری هم لازم است که در جریان عمل مشخص وخود را نشان می دهد مانند کنش مشترک، درک مشترک، شناخت موانع و مشکلات و طراحی ساختارمناسب معطوف به عمل. ما در جریان انتخابات شوراها دانستیم که انسانها با داشتن تفکر مشترک به خاطر تعریف متفاوتی که ازهدف و نتیجه دارند چقدر می توانند از یکدیگر دوروهمدیگررا به خیانت متهم بکنند. شاید هیچکس هم انگیزه خیانت ونارو زدن نداشته باشند ولی نتیجه ی بدست آمده ما را به این توهمات سوق می دهد و گرنه هم می دانیم که از اول طراحی شده نیست.9/3/1396 .

نوشتن دیدگاه