درباره ی قتل دو نوجوان گنبدی / ضرورت ریشه یابی و پیشگیری

ترکمن سسی - امان محمد خوجملی: گم شدن دونوجوان گنبدی حدود ده روز پیش افکاری عمومی را بسیار نگران و ملتهب کرده بود که مبادا اتفاق بدی برای این نوجوانان عزیز افتاده باشد. در نهایت در بهت و حیرت اعلام شد که آن جوانان کشته شده اند و جسدشان پیدا شده است.

این خبر برای همه بسیار دردناک و شوکه کننده بود مردم و افکار عمومی در نهایت ناباوری مجبور بودند باور کنند که چنین چیزی اتفاق افتاده است.
 چه چیزی سبب شده است عامل یا عاملان بتوانند به چنین عمل فجیعی دست بزنند؟ گویا اعترافات اولیه نشان می دهد قاتل یا قاتلان دنبال انتقام جویی بوده اند.
 به نظر می رسد در یکی دو سال گذشته قتل و جنایت و خودکشی و قتل خانوادگی و قتل کودکان وآدم ربایی و مخصوصاً ربودن کودکان بیشتر شده است. اگرآمار چندسال گذشته از سوی مسئولان منتشر شود بهتر می شود قضاوت کرد.

 در خصوص قتل ناجوان مردانه ی این نوجوانان اظهار نظرهای زیادی از طرف شهروندان گنبدی ابراز شده است. برخی خواستار اشد مجازات به عاملان این حادثه شدند، برخی تسریع مجازات را خواستار شدند، برخی گفته اند جانیان باید در ملاء عام مجازت شوند و.... اما این مجازاتها چندان مشکلی را حل نمی کند.

باید بررسی کرد چرا چنین حوادثی سال به سال بیشتر می شود؟ چرا زمینه های پیدایش جُرم بیشتر شده است؟ چرا افراد به راحتی دست به اسلحه می برند؟ چرا برادر به برادر رحم نمی کند؟ چرا برادر از برادر نفرت دارد؟ چرا بعضی اختلافات کوچک و پیش پا افتاده حل آن به بیست سال طول می کشد؟ چرا بعد از حل اختلاف بازبا هم آشتی نمی کنند کینه و کدورت را به دور نمی ریزند؟چرا خیلی از آدمها عصبانی هستند از فرط عصبانیت نمی توانند با هم صحبت بکنند؟ چه چیزی فضای اجتماعی را خصومت آمیز کرده است؟ چرا اخلاق در جامعه ما حکم کیمیا را دارد؟

 قتل جنایت در همه ی کشورها وجود دارد اما مهم میزان آن است که از حد متعارف عبور نکند. باید با برنامه ریزهای بلند مدت باید کاری کرد فضای اجتماعی از خصومت بیرون بیاید. بخشش و دوستی به جامعه بازگردد ما به یک کشوری تبدیل شدیم که ارزشهای انسانی و فرهنگی[غنی] خودمان را نتوانستیم به جوانانمان  منتقل بکنیم.اینگونه مشکلات یعنی افزایش قتل و جنایت خیلی غیر طبیعی نیست. ما مشکل داریم ،اخلاق و معنویت و عدالت و صداقت در جامعه ی ما کمیاب شده است.

حالا چرا چنین شدیم؟ برای آن می شود چند علت را تصور کرد:

1 – بیشترین اختلافات بین برادران و خواهران بعد از فوت پدر یا مادر بر سر تقسیم ارث بوجود می آید. چون خیلی از برادران حق خواهر را که نصف برادر می باشد به رسمیت نمی شناسند. اگر خواهر حق خود را در چارچوب قانون و عرف و شریعت بگیرد از آن دلگیر و ناراحت می شود. خواهر خوب است اگر حقش را به برادرش ببخشد. گاهی اوقات هم دعوا قبل از فوت پدر در بستر بیماری اتفاق می افتد که پدر بیشتر به خاطر آن فوت می کند.
2 -  بیشترین مشکل در تربیت فرزندان است که بیشتر اینگونه بار آمدیم که خود را حق و دیگران را باطل می دانیم. ما عادت نکردیم که دیگران هم مثل ما می توانند حق داشته باشند. چون ما فقط اسم اخلاق را شنیدیم ولی از کیفیت و حکم اخلاق خبر نداریم. این را می شود در چهار راهها دید که همه می خواهیم جلوتر از دیگران عبور بکنیم و با دیگران که مثل خود ماست کاری نداریم. اوج شتاب و عجله را می شود در آنجا دید.

3 – اکثر افراد با فرهنگ مادی بزرگ می شوند و خوشبختی را تنها در ثروت و مال و ملک می دانند و برای رسیدن به آنهم عجله و شتاب دارند و می خواهند ره صد ساله را یک شبه بپیمایند و چنین افرادی هم خود گرفتار می شوند و هم دیگران را هم گرفتار می کنند.

4 – الگوی جوانان ما افراد فکری مانند دانشمندان و فیلسوفان [عالمان دینی] یا حداقل سیاستمداران نیستند. الگوی بیشتر آنها فوتبالیست ها و هنر پیشگان سینما هستند این هنرمندان هم بیشتر به جای اینکه عقل و فکر و اندیشه ی جوانان را حرکت دهند بیشتر دست و پای آنها را حرکت می دهند. یا ثروت و درآمد این هنرمندان به چشمشان دیده می شود.

5 – خیلی ها هم معتقدند یکی از مشکلات ما ناشی از عدم رشد علوم انسانی و اجتماعی در جامعه می باشد. افراد فنی و میکانیکی و دگم به بار می آیند و در تشخیص خوب و بد مشکل دارند. اگر جامعه چنین ویژگی هایی داشته باشد مشکل اجتماعیش هم بیشتر خواهد بود. به هر حال افزایش جرم و جنایت بدون زمینه نیست باید زمینه های آن را کاوید و با تشخیص علت ها برای کاهش آن تلاش کرد./ امان محمد خوجملی 15/5/1396 .

یادآوری : انتشار این مطلب به معنای تایید محتوای آن نمی باشد و پایگاه خبری ترکمن سسی، مطلب ارسال شده توسط نویسنده را در راستای اطلاع رسانی منتشر نموده است.

نوشتن دیدگاه