c_300_250_16777215_10_images_64626.jpg

ترکمن سسی - امان محمد خوجملی: ایران کشوری است که بیشتر سرمایه های آن صرف امور جاری می شود یا کارهای دلالی و یا امور ساختمانی بساز و بفروش.

 

ظاهر و سیمای خیلی از شهرها به خاطر ساختمانهای چند طبقه بسیار زیبا و مدرن و دل انگیز به نظر می رسد اما از درون مردمان غمگین و مغمومی دارد که شرایط زندگی مناسب در درون این شهرها را احساس نمی کنند. چرا شهرهای به ظاهر زیبا و مردمان شاد نداریم. به نظر می رسد که ترکیبها همگون نیستند. ثروتهای موجود در راه کسب سود به رفاه عموم منجر نمی شوند. هرکدام راه جداگانه ای می روند مانند دو رودی هستند که آبهای آن به هم نمی پیوندند یا مانند دو خط موازی هستند که هیج جا با هم تلاقی پیدانمی کنند.

گاهی انسان فکر می کند این همه ساختمان و آپارتمان و پاساژ برای چیست؟ که به نظر می رسد خیلی از آنها خالی است و کسی سکونت ندارد. البته ممکن است این فراوانی باعث ارزان شدن اجاره خانه ها و اجاره ی مغازه ها شود و خیلی از فروشندگان لباس و البسه و غیره ازآن منتفع شوند. اما سئوال اصلی این است که چرا این همه سرمایه به سمت تولید و ساخت کارخانه هدایت نمی شود؟ هم تولید ملی افزایش یابد، هم کارگران صاحب شغل و درآمد شوند، هم  درآمدهای مالیاتی دولت افزایش یابد، هم با صادرات کالاهای ایران به کشورهای خارجی اعتبار کشورمان بیشتر شود.علاوه بر اینها گفته می شود کسانیکه از دولت وام می گیرند تا دست به تولید بزنند ولی به هر ترتیبی اززیربار کارهای تولیدی در می روند و تولید و ایجاد اشتغال محقق نمی شود. اگر هم محقق شود پردوام نیست بعد از چند مدت متوقف و کارگران اخراج می شوند.

 گویا به نظر می رسد عامل این کار تورم بالا بعد از انقلاب بوده است که همین تورم دو رقمی برای صاحبان سرمایه مانند زمین ،مغازه ، ساختمان ، ملک و املاک بدودن اینکه کار خاصی بکنند سود زیادی ایجاد کرده است. اما تولید دردسر دارد برای کارگران باید حقوق داد،هزینه ی بیمه ومالیات پرداخت کرد و با رقبای خارجی باید رقابت کرد، امنیت در خطر است، ممکن است با یک بحران و ناامنی سرمایه ها از بین برود،قوانین ثبات ندارد، رقبای خارجی مانند چین قوی هستند و با تولید ارزان بازار را اشباع می کنند، بی ثباتی در تصمیم گیریها وجود دارد، سیاست خارجی کشور تنش آلود است ، کارخانه سرمایه را زمین گیر می کند و قابل انتقال و تبدیل به کالای دیگر نیست. همه ی این موانع سبب شده است که سرمایه داران پولهای خود را در تولید سرمایه گذاری نکنند و اقتصاد کشور تولیدی نشود. تا زمانیکه این موانع به صورت اساسی و پایدار و بلند مدت و با ثبات برطرف نشود کشور روی تولید را به روی خود نخواهد دید و اقتصاد کشور همچنان وابسته به خارج  خواهد ماند. کارگران هم یا درد و رنج بیکاری را تحمل بکنند یا به کشورهای خارجی و همسایه مانند ترکیه مهاجرت بکنند و درد غربت و دوری از خانواده را تحمل بکنند./ امان محمد خوجملی -19/05/1396

یاد آوری: انتشار این یادداشت در راستای اطلاع رسانی است و به معنای تایید محتوای آن از طرف پایگاه خبری نمی باشد.

نوشتن دیدگاه

مخاطبان گرامی، برای انتشار نظرات لطفا نکات زیر را رعایت فرمایید:
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

 

ترکمن سسی

turkmensesi

تبلیغ

 

نوین وب گستر