ترکمن سسی - ولی‌الله رفیعی: باری، خداوندِ کارسازِ بنده‌نواز را بر همه‌ی نعمت‌های مادی و معنوی‌اش از صمیم دل سپاسگزارم و هزاران حمد و ثنا نثار همه‌ی مهرورزی‌های بی‌دریغ‌اش می‌کنم!
_أللهُّم لَكَ الْحَمْدُ ولَكَ الشُّکْرُ_
اکنون که به لطفِ حضرت حق، بخش قابل توجهی از زندگی ما انسان‌ها با فضای مجازی و رسانه‌های جمعی، گره خورده است و به نوعی با آن وابسته شده‌ایم، نیاز مبرم به وسعت بخشیِ دیدگاه‌ها و بازشناسی جایگاه علمی و مردمی مخاطبان است!
آری! نیاز است نقطه‌نظرات، نگرش‌ها، ارزش‌ها و معیارهای مخاطب را عالمانه بشناسیم، به آنها احترام بگذاریم وانگهی بسی سنجیده علیه آنها حکم صادر کنیم!
شوربختانه با گسترش دامنه‌ی فضای مجازی هنوز عده‌ای نتوانسته‌اند_شاید هم نمی‌خواهند_ دامنه‌ی اندیشه، خرد و بینش علمی و ادبی خویش را گسترش دهند و حوصله هم ندارند که از حوضچه‌ی اندیشه‌ی ناصواب خویش بر آیند و به چشمه‌سار زلال حقایق درآیند! زهی سستی و دون همتی.
برخی تازه به دوران رسیده‌ها هم به محض ورود به دریای متلاطم و ناپیداکران فضای مجازی، جانب عقل و انصاف و #ادب را فرو می‌گذارند و سوار بر اندیشه‌ی خام و ناپخته‌ی خویش، بر حقایق و باورهای مخاطب می‌شورند و شاید برای برجسته کردن نام خود، بر شخصیت‌های مطرح علمی، خرده می‌گیرند، غافل از آنکه به فرموده‌ی شیخ اجل سعدی شیرازی علیه‌الرحمه:
بزرگش نخـوانند اهـل خِـرد
که نام بزرگان به زشتی برد
گفتنی است در گذشته پیش از آنکه شاگرد را نوشتن بیاموزند، به وی #ادب_نوشتن را آموزش می‌دادند، چنانکه علامه مناوی علیه‌الرحمه در کتاب گرانسنگ «فیض القدیر ۲۲۵:۱»، می‌نویسد: باری، یکی از اهل عجم نزد علامه بُقاعی علیه‌الرحمه آمد و از وی کسب اجازه‌ی نوشتن_خواندن درسِ حدیث نمود، علامه بقاعی به وی اجازه داد و آن شاگرد در همان آغاز چهارزانو نشست! علامه بقاعی با مشاهده‌ی حرکت آن نوآموز خطاب به وی گفت:
«نیاز تو به #ادب_آموزی بسی بیشتر از احتیاج تو به دانشی است که برای فراگیری آن آمده‌ای!»
در هر حال، کاش همه‌ی دوست‌داران قلم، پیش از آنکه دست به خامه‌ی قلم ببرند، اندکی با مطالعه‌ی کتاب‌های متون، بر اطلاعات و ظرفیت افکار خویش می‌افزودند و ادب نوشتن را نیک تجربه می‌کردند تا گرفتار غرور حالت‌های قلم به دست گرفتن نشوند؛ چه که ناپختگی اندیشه و قلم، ناآگاهان را به بی‌راهه می‌کشاند و آگاهان را نسبت به قلم و اهل آن بدبین می‌کند که در هر یک زیانی است بس جبران ناپذیر!
ولی‌الله رفیعی
۲۴ ذی القعده ۱۴۳۸ هـ.ق
دیدگاه‌ها