مشهد (ماشاد) بردی کاظمی و دغدغه های او

گنبدکاووس : ترکمن سسی - معرفی مشهد (ماشاد) بردی کاظمی و دغدغه های وی موضوع یادداشتی است که لطیف ایزدی در اولکامیز به رشته تحریر درآورده است.

در آن یادداشت می خوانید:
مشهد بردی کاظمی در هفتادمین سال حیاتش،  بامداد روز سه شنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۰ درگذشت. مردی که سالها از بیماری آسم رنج می برد و در نهایت در بیمارستان مطهری گنبد تسلیم کرونا شد و آخرین نفس هایش را کشید و با جهانی عشق ، آرزو ، طرح و برنامه به سرای باقی شتافت.

به بهانه وفات آن مرد رئوف و مهربان و به یادش چند نکته کوتاه را یادآور می شوم :
اصالتا آق قلایی بود
ماشاد بردی کاظمی فرزند عاشور بردی کاظمی از روستای قانقرمه مرکز دهستان گرگان بوی شهرستان آق قلا بود. به گفته فرزندش رهام در سال ۱۳۵۵ از آق قلا به گنبد کوچید و در این شهر تاریخی سکنی گزید. آن مرحوم ، راقم این سطور را که اصالتا آق قلایی هستم مورد لطف و محبت بی دریغش قرار می داد. با دکتر ناصر اسماعیلی پزشک متخصص آق قلایی که سالهاست در گنبد زندگی می کند نیز ارتباطی صمیمانه داشت. خلاصه اینکه با وجود اینکه گنبد را از صمیم دل دوست می داشت ولی زادگاهش آق قلا را  هرگز از یاد نمی برد.   
توریسم
مشهد کاظمی که نامش یادآور توریستی ترین شهر مذهبی ایران است خود در ایام جوانی اش در کار توریسم بود. بر اهمیت این صنعت بزرگ واقف بود و اعتقاد داشت که اگر توریسم رونق بیایبد ایران متحول خواهد کرد. نیمه دوم دهه چهل و دهه پنجاه به کار توریسم مشغول بود. چون به زبان انگلیسی خوب حرف میزد مترجم جهانگردان و گردشگرانی بود که برای دیدن پل تاریخی آق قلا می آمدند. به آنها در خرید فرش و صنایع دستی ترکمنی کمک می کرد. توریست ها را به گنبد می آورد و بعدها عاقیت خود گنبدی شد. وی آن دوران پرخاطره را بهترین دوران زندگی اش می داند. او بر این باور بود که برج قابوس می تواند بزرگترین منبع درآمد برای گنبد و گلستان تبدیل شود، افسوس که قدرش را نمی دانیم.
پل آق قلا
او عشق عجیبی به پل تاریخی  آق قلا داشت . پلی که یادگار عصر سلجوقی و عصر صفوی است. بنایی که هویت شهر به آن گره زده شده است ولی متاسفانه همچون قلعه تاریخی رو به فراموشی است. مشهد کاظمی می گفت در روی این پل و بر فراز گرگانرود پر آب آن روزگار که الان خشک شده است حوادث و اتفاقات زیادی بر من گذشته است حتی بعدها به بنده یادآور شد که خاطرات پل را بصورت داستان و رمانی نوشته ام که در آینده منتشر خواهم کرد که این آرزو تحقق نیافت.
مرد انتخاباتی
مشهد کاظمی چهره ای انتخاباتی بود. در این رویداد سیاسی به ویژه در انتخابات مجلس و شورای شهر فعالیت میکرد و نقش خود را ایفا می نمود. یکبار در انتخابات شورای شهر کاندیدا شد. تصویرش با کلاه سنتی هنوز ماندگار است. در انتخابات دوره یازدهم مجلس یکی از اعضای اصلی تشکیلات یاشولی ها بود. غالبا جلسات یاشولی ها در منزل وی برگزار می شد و الحق که میزبان شایسته ای بود.
اهل رسانه
اهل رسانه بود. در انتخاب تبتر های زیبا استعداد خاصی داشت. به فراز و فرود خبر و رسانه اطلاع داشت. به اهمیت دنیای خبرنگاری و ژورنالیسم واقف بود. گروه تلگرامی بنام ادرمن داشت. فرزندش رهام نیز به وی کمک میکرد. به او هر از گاهی می گفتم دیدگاههایت را بنویس ، می گفت حوصله نوشتن ندارم و غالبا دیدگاهش را بصورت شفاهی بیان میکرد.  
نگاه انتقادی :
او نگاه انتقادی داشت. منتقد وضع موجود بود و به وضع مطلوب می اندیشید. انسان دقیق و نکته بینی بود. نوع نگاهش به مسائل پیرامونش با دیگران متفاوت بود. مطالبه گری داشت. پرسشگر بود. از سطح و ظاهر امور عبور میکرد و به عمق مسائل توجه داشت. سئوال می کرد. می اندیشید و به راحتی چیزی را نمی پذیرفت.  
کنشگر اجتماعی
به مسائل اجتماعی حساس بود و به آنچه پیرامونش میگذشت احساس مسئولیت داشت. با شورای شهر گنبد ارتباط نزدیک داشت نظراتش را به آنها منعکس میکرد. از مشکلات شهروندان اطلاع می داد. با برخی از مسئولین ادارات به ویژه شهردار گنبد هم از نزدیک مراوداتی داشت.
فعال حوزه سلامت
به سلامت جامعه اهمیت میداد. در مبارزه با کرونا پیشگام بود. پزشکان را به گروهش دعوت می کرد و بصورت مجازی جلسه پرسش و پاسخ میگذاشت. دکتر محسن ابراهیمی، دکتر ناصر اسماعیلی ، دکتر ماهرخ، دکتر عابدی ، دکتر صالحی و . . . میهمانش بودند. هر از گاهی در بین مردم بصورت رایگان ماسک توریع میکرد. در روز عاشورا و تاسوعای سال گذشته نیر بین عزاداران حسینی ماسک توریع کرد.
فرهنگ و مدنیت
به فرهنگ و سنت و مدنیت ترکمن اهمیت می داد. زینت المجالس بود، در محافل و مجالس عمومی کلاه ترکمنی سنتی می پوشید که برازنده اش بود. شکل و شمایل خاص ترکمنی داشت و او را از دیگران متمایز میکرد.
دغدغه مندی
شهروندی آگاه و دغدغه مند بود. برای توسعه و آبادانی شهر و دیارش می اندیشید. از مشکلات فراوان مردم رنج می برد. به تصمیم گیران طرح و راهکار می داد. انتقاد می کرد. حرف می زد. افکار قدیمی را کنار می گذاشت. ایده های نو و روشن داشت. پخته و باتجربه بود. سرنوشت مردم برایش مهم بود. دلسوز بود و دلش برای اعتلای وطن می تپید.
 روحش شاد و یادش گرامی باد. / ۱۲ مرداد ۱۴۰۰

نوشتن دیدگاه