ترکمن سسی - بهرام جرجانی - خبر بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران، فقط یک موضوع سیاسی نیست؛ بلکه آزمونی برای مشروعیت حقوق بین‌الملل است. شورایی که باید پاسدار صلح باشد، بار دیگر نشان داد بیشتر باشگاه قدرت‌های بزرگ است تا مرجع عدالت جهانی.
ابعاد حقوقی ـ سیاسی
1. اصل برابری حاکمیت‌ها: منشور ملل متحد بر برابری کشورها تأکید دارد، اما در عمل، اسرائیل با زرادخانه اتمی مصون می‌ماند و ایران ذیل فصل هفتم قرار می‌گیرد. این تناقض مشروعیت شورا را زیر سؤال می‌برد.
2. مکانیزم «snapback»: بازگشت تحریم‌ها طبق قطعنامه ۲۲۳۱ طراحی شده بود، اما اجرای آن بیش از آنکه حقوقی باشد، محصول تصمیمات سیاسی قدرت‌های بزرگ است.
3. استاندارد دوگانه: شورا در برابر فجایع غزه یا نسل‌کشی‌های آفریقا سکوت می‌کند، اما در قبال ایران با سرعت عمل می‌کند. این همان دوگانگی‌ای است که سرمایه اخلاقی سازمان ملل را فرسوده کرده است.
پیامدهای عملی
اقتصادی: محدودیت در تجارت، سرمایه‌گذاری و تبادلات مالی، فشار جدیدی بر اقتصاد ایران خواهد بود.
امنیتی: برچسب «تهدید علیه صلح» می‌تواند بهانه اقدامات سخت‌تر منطقه‌ای یا بین‌المللی باشد.
داخلی: منازعات سیاسی و هزینه‌های اجتماعی دوباره تشدید خواهد شد.
جمع‌بندی
بازگشت قطعنامه‌ها، بیش از آنکه شکست ایران باشد، رسوایی شورای امنیت است. شورایی که باید حافظ صلح باشد، خود به ابزار فشار سیاسی تبدیل شده است. از منظر یک حقوقدان ایرانی، پاسخ درست نه شعار، بلکه ترکیبی از دفاع حقوقی فنی، دیپلماسی هوشمند و آماده‌سازی اقتصادی ـ قضایی است تا هزینه‌های این تصمیم برای ملت کاهش یابد.
✍️ بهرام جرجانی
کارشناس حقوق و فعال اجتماعی
Legal Expert | Social Justice Advocate
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.