سینمای خاطرات

تركمن سسي - بهزاد گل چشمه : یکی از قدیمی ترین و خاطرانگیز ترین مکان های شهر گنبد کاووس سینمای 22 بهمن (سینما ایران) است.

برای دهه شصتی ها که به کوچکترین تفریحات قانع بودند، صف های طویل سینما و انتظار کشیدن طولانی برای تماشای یک فیلم و خرید تخمه و پفک و پاپ کورن و تماشای فیلم های جمشید هاشم پور و آمیتا باچان نهایت صفا و لذت بود.
 به یاد دارم بزرگترها از خاطراتشان از سینما ایران و بازیگران قدیمی و حضورشان در این مکان و همینطور فیلم های قدیمی می گفتند و ما چنان با اشتیاق به این سخنان گوش فرا می دادیم که خواه نا خواه عاشق این سینما شده بودیم.
 به یاد دارم روزهایی را که با دوستان، به تماشای فیلمی می رفتیم و نه یک سانس بلکه چندین سانس آن روز را در سینما بودیم و پس از خروج از سینما ادای بازیگران فیلم ها را درمی آوردیم. خاطرات ما از سینمای 22 بهمن کم نیست؛ از صف شلوغ خرید بلیط، از تماشای عکس های فیلم در راهروی انتظار، ترس از نگهبان و چراغ قوه اش که نکند ما را بخاطر تخمه های ریخته شده در زمین از سالن سینما بیرون کند، از کلاه قرمزی، مدرسه موش ها، پاتال و آرزوهای کوچک، گربه آوازخوان، لاکی لوک و...
اکنون از این سینما و این همه خاطره تنها بنایی کهنه و زشت در سطح شهر مانده. از اوایل دهه هشتاد که سینمای 22 بهمن تعطیل شد، متاسفانه به مکانی برای جمع شدن معتادان سطح شهر و مسائل غیر اخلاقی تبدیل شد. انواع مارها و مارمولک ها و سایر جوندگان بارها مزاحمت هایی برای مردم و ساکنین منطقه بوجود آورده اند.
مالک این مکان پیش از انقلاب فرد یهودی به نام نسیمیان بود. اکنون مالکیت این مکان در اختیار حوزه هنری سینما می باشد. گفته می شود این بنا آنقدر کهنه و فرسوده است که امکان استفاده از آن وجود ندارد. اما آیا تنها با این بهانه می توان این مکان را به حال خود رها کرد؟
 اوج تلخی داستان سینمای 22 بهمن چند سال پیش بود که به دلایل نامشخصی با آتش سوزی مواجه شد (گفته می شود به دلیل سوزاندن کارتن توسط معتادان جمع شده در آن مکان این حادثه بوقوع پیوست).
متاسفانه وضعیت سینما قدس نیز چندان بهتر از سینمای 22 بهمن نیست که آن مورد نیز بحث های جداگانه می طلبد. یکی از انتظارات مردم از اعضای جدید شورای شهر گنبد کاووس، احیای این مکان ها و تبدیل آنها به مکانی مناسب برای مردم است.
در شهری که پتانسیل های هنری فراوانی دارد و کمبود مکان هایی برای گرد هم آیی های اهالی هنر بشدت احساس می شود بدون تردید می توان از سینمای 22 بهمن استفاده بهتری نمود. امیدواریم اتفاق دردناک ساختمان فرسوده پلاسکو زنگ خطری برای مسئولین بوده باشد تا فکری برای نجات ساختمان هایی مانند سینمای ایران بیندیشند ...

نوشتن دیدگاه